Rozdział 2 "John"

Rozdział 2

„John”

           

            Kolejne dni mijały w spokoju, starałam się spędzać z matką jak najwięcej czasu aby wynagrodzić sobie lata jej nieobecności. Ona uczyła mnie czarnej magii, która sama ukazywała mi swoje tajniki. Opadłam na szmaragdowy fotel i nawinęłam czarny kosmyk włosów na jeden z palców.  Matka i ojciec siedzieli na kanapie i uśmiechali się do siebie porozumiewawczo.

-O co chodzi?- zapytałam znużona

-O Twój ślub.- odparł ojciec

-O mój, co?- zapytałam zaprzestając zabawy włosami

-Ślub, Megaro. O wiele łatwiej zostaniesz śmierciożerczynią wychodząc za jednego za mąż. –powiedział ojciec

Uniosłam wyżej jedną brew. Postukałam palcami nerwowo w oparcie fotela starając się odkryć wszystkie za i przeciw tej sytuacji.

-To za kogo mam wyjść?- zapytałam

-Moja dziewczyna.- zachichotała matka

-John  Dołohow.- powiedział ojciec dopijając herbatę

-Syn Anthony ` ego?- upewniłam się

-Tak. Przyjedzie tu jutro.- powiedziała twardo matka

Nie zamierzałam się kłócić, bo jeśli miało mi to pomóc to czemu nie?

            Stanęłam przed lustrem i uważnie się przejrzałam. Miałam na sobie krótką do kolan sukienkę w kolorze krwistej czerwieni i do tego wysokie szpilki. Rzęsy przedłużyłam tuszem a na szyje założyłam kolię. Z uśmiechem zeszłam na dół i dostrzegłam witającego się z moją rodziną wysokiego młodzieńca o brązowych włosach i oczach takiego samego koloru. Stał ubrany w białą koszulę i czarne spodnie i witał się powoli z każdym członkiem mojej rodziny. Jego oczy padły w końcu na mnie i uśmiechnęłam się złośliwie, gdy jego usta delikatnie się otworzyły. Zeszłam na sam dół i uśmiechnęłam się do rodziców. Moja matka również uśmiechała się złośliwie na widok zszokowanego chłopaka.

-Więc ty jesteś John?- zapytałam stukając nerwowo obcasem

-Tak.- natychmiast się zreflektował i delikatnie ukłonił się przede mną

-Mam na imię Megara. –zmusiłam się do ciepłego uśmiechu, który nigdy nie znajdował się na mojej twarzy

-Miło mi poznać. Twoi rodzice i wujostwo nie wspomnieli o Twojej niesamowitej urodzie. –poskarżył się

-Musieli zapomnieć. –zaśmiałam się

Jego twarz również rozświetlił uśmiech a aj poczułam w brzuchu dziwne uczucie. Ujęłam jego dłoń i pozwoliłam aby zaprowadził mnie do salonu. Usiadłam w fotelu obok przyszłego męża i spojrzałam na rodziców.

-Wszystko już ustaliliśmy, zgadza się?- zapytała moja matka

-Zgadza się, Pani Lestrange. Obiecuje zaopiekować się Pani córką.- obiecał John

-Mamy taką nadzieję. –odparł Rudolf

Spojrzałam na nich zdziwiona ale ni zdołałam zadać żadnego pytania, bo rodzice wstali i opuścili pomieszczenie. Przeniosłam wzrok na siedzącego obok czarodzieja, który najwyraźniej badał każdy kawałek mojej twarzy.

-Pójdziemy się przejść?- zaproponowałam

On jedynie pokiwał głową i ruszył przodem. Na dworze delikatnie świeciło słońce, dlatego nie było mi zimno. Stanęłam przy ogromnej fontannie, którą postawiła tu ciotka Narcyza. Usiadłam na skraju i spojrzałam  na mężczyznę.

-To kiedy ślub?- zapytałam

-Mamy jeszcze trochę czasu aby się lepiej poznać.- uśmiechnął się szelmowsko w moim kierunku

-Nie odpowiedziałeś na moje pytanie.

-Za dwa tygodnie w Malfoy Manor. Niestety Twój ojciec nie poprowadzi Cię do ołtarza. – westchnął

-Szkoda.- mruknęłam

Usiadł obok mnie i położył swoją dłoń na moim kolanie. Zerknęłam na niego z uśmiechem i delikatnie musnęłam ustami jego policzek. Pachniał miętą i lasem.

-Nie zapytasz, gdzie twój pierścionek?- zapytał

-Czekam aż sam mi go dasz. –zachichotałam

John spojrzał na mnie z zachwytem i uklęknął.

-To mogłeś sobie podarować.- zauważyłam

Wyjął małe pudełeczko i moim oczom ukazał się bogato zdobiony pierścionek z herbem rodu Dołohow. 

-Moją odpowiedź już znasz.- zaśmiałam się krótko

Założył pierścień na palec i delikatnie podniósł mnie do góry. Zarzuciłam mu ręce na szyję i spojrzałam w orzechowe tęczówki.

-Myślę, że się w Tobie zakocham.- szepnął mi do ucha

-Cieszę się.- mruknęłam i musnęłam powoli jego wargi

Mężczyzna powoli całował moje usta, które od razu poddały się jego woli.

            Narcyza Malfoy z niepokojem wpatrywała się w stojacą w ogrodzie parę. Przeszła przez swój pokój i usiadła za biurkiem, starając się uspokoić. Wspomniała swoje pierwsze chwile z Lucjuszem. Wtedy też była szczęśliwa w odróżnieniu od ostatnich paru lat. Wyjęła z ogromnej szuflady jeden z albumów i spojrzała na pierwsze zdjęcia, które przedstawiały małą Megarę. Na niektórych zdjęciach, mała dziewczynka o czarnych loczkach bawi się maskotkami lub grzechotką. Narcyza zawsze traktowała małą Megarę jak córkę, której nigdy nie miała.

-Uważaj co robisz kochana. -szepnęła